زبان نوشتن من؛ زبان گفتاری یا زبان نوشتاری!

از بزرگترین چالش های من در راه اندازی این وبسایت این بود که زبان نوشتن من گفتاری باشه یا نوشتاری. همین حالا که مشغول نوشتن اولین مطلب هستم، تمام بخش های دیگر وبسایتُ به صورت نوشتاری آماده کردم ولی اصلا باهاش ارتباط نمی گیرم!

از وقتی که یادمه کمال گرا بودم؛ هنوز هم کارهامُ با نظم و وسواس خاصی انجام میدم و همین موضوع باعث میشه که برای پیش بردن کارهام وقت کم بیارم. البته دارم تلاش می کنم که از شدت این وسواس کم کنم.

تعریف کمال گرایی
در روانشناسی کمال‌گرایی به این معناست که شما خود را موظف می‌کنید تمام کارهایتان را به حالت وسواسی و بدون نقص انجام دهید و اگر غیر از این باشد، شما را به شدت عصبی و مضطرب می‌کند.

از وبسایت مکتب خونه

البته کمال گرایی من تلفیقی از دو مدل خود محور و دگر محورِ. اگه علاقه مند به این مبحث هستید می تونید مقاله کاملُ در وبسایت مکتب خونه بخونید.

حالا چرا راجب کمال گرایی خودم صحبت کردم؛ چون درستش اینه که در درجه اول کار پیش بره. اگه قرار بر این باشه که من یک ماه بشینم فکر کنم زبان نوشتن وبسایت من باید گفتاری باشه یا نوشتاری، بدون شک هم زمان زیادیُ از دست میدم و هم اینکه اون انرژی و توانی که در ابتدای مسیر داشتم تحلیل میره. به دفعات این اشتباهُ در طراحی وبسایت انجام دادم؛ مثلا برای اینکه طراحی وبسایت گرافیست و یا آرتینگ که دو تا از مجموعه های خودم هستنُ استارت بزنم دائما به این فکر بودم که اول همه چیُ یاد بگیرم و بعد شروع کنم؛ که اگر قرار به این بود مطمئنم هنوز هم این وبسایت ها راه نیفتاده بودن. الان دیگه می دونم که هیچ وقت قرار نیست ما آدم ها همه چیزُ با هم یاد بگیریم و بعد اقدام کنیم؛ ما می تونیم کاریُ آغاز کنیم و بعد روز به روز به جزییاتش بپردازیم و بهترش کنیم. این وسواس در همه فعالیت های دیگه منم وجود داشته و کم کم با کاهش شدتش فکر می کنم بهتر می تونم به برنامه های تو ذهنم رسیدگی کنم.

برگردیم به موضوع اصلی مطلب در مورد زبان نوشتن؛

بدون شک نوشتن یک مطلب با زبان نوشتاری دشوارتر از زبان گفتاریِ؛ چرا که در زبان نوشتاری باید یک سری اصول نگارشُ رعایت کنیم که شاید بلد نباشیم. همه ما که معلم یا استاد ادبیات نبودیم! اکثر ما از جمله خودم قواعد ادبیات فارسیُ به درستی یاد نگرفتیم و در نوشتن یک متن نوشتاری به صورت صحیح و درست مشکل داریم. البته نوشتن به زبان محاوره هم چالش های خودشُ داره؛ مثل همین الان که باید تصمیم بگیرید “خودشُ” بنویسید یا “خودش و”؛ و خیلی از کلمات دیگه که وقتی در حالت محاوره نوشته میشه برامون نامأنوس هستن.

دقت داشته باشید که نوع وبسایت و یا فعالیت شما می تونه تاثیر زیادی بر انتخاب زبان نوشتن شما داشته باشه. من تو این وبسایت قراره از تجربیات خودم و یا موضوعاتی که برام جالب هستن بنویسم و مهم تر از همه اینکه این وبسایت یک وبسایت شخصیِ؛ اصلا دوست ندارم که مثل یک استاد یا معلم با کلمات و عبارات کتابی و رسمی کسی و نصیحت کنم. شاید هم فقط می خوام اینجا تمرین نوشتن کنم؛ مثل یک دفتر خاطرات که همیشه دوست داشتم می داشتم.

اما مهم تر از همه این صحبت ها، اگر فکری تو سرتونه که مدت هاست تصمیم دارید اجراش کنید ولی دچار سختگیری های بیخود از مدل سختگیری های من هستید، شروعش کنید؛ شروع کنید و در ابتدا فقط هدف این باشه که کار و پیش ببرید. همون طور که انتخاب امروز من این بود که زبان نوشتن این مطلب گفتاری باشه. حتما روز به روز پخته تر میشید و تغییرات مورد نیاز و لحاظ می کنید. مثل صفحات اینستاگرام اکثرمون، که در ابتدا چجوری مطلب و پست می ذاشتیم و الان چجوری می ذاریم؛ این بهبود و پیشرفت در اکثر صفحات اینستاگرامی دیده میشه، مگر اینکه پست های ابتدایی حذف و یا آرشیو شده باشه.

به نظر شما انتخاب درستی کردم که زبان نوشتن این وبسایت و به صورت گفتاری یا محاوره انتخاب کردم؟ شما هم جای من بودید همین انتخاب و می کردید؟ اگه جواب تون منفیه برام دلیل شو بنویسید؛ شاید من و متقاعد کردید که دوباره زبان نوشتن وبسایت و تغییر بدم!